Prawo do stosowania środków przymusu bezpośredniego ma policja, Służba Więzienna, Straż Graniczna oraz funkcjonariusze ABW, CBA, AW. Uprawnienia do tego posiadają również pracownicy agencji ochrony osób i mienia w przypadku konieczności obezwładnienia danej osoby za pomocą pewnych środków. Kiedy ochroniarz może sięgnąć po środki przymusu bezpośredniego? Kilka informacji na ten temat w dalszej części naszego wpisu.
Kiedy pracownik ochrony może użyć środków przymusu bezpośredniego?
Kwestie związane z prawem do stosowania środków przymusu bezpośredniego przez pracowników ochrony regulowane jest przez Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 1998 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobów użycia przez pracowników ochrony środków przymusu bezpośredniego, a także przez ustawę z dnia 22 sierpnia 1997 o ochronie osób i mienia. Podkreślić należy przy tym, że takie prawo przysługuje wyłącznie ochroniarzom wykwalifikowanym i posiadającym licencję pracownika ochrony fizycznej, a dotyczy ono czynności związanych z wykonywaną pracą lub służbą.
Pracownik ochrony może sięgnąć po środki przymusu bezpośredniego w następujących sytuacjach:
- w celu wyegzekwowania określonego poleceniem zachowania;
- w przypadku konieczności odparcia bezpośredniego i niezgodnego z prawem zamachu na życie, zdrowie, wolność pracownika ochrony lub innych osób, a także zamachu na chronione mienie;
- w celu przeciwdziałania zachowaniom, które prowadzą do podwyższonego zagrożenia dóbr powierzonych ochronie;
- w celu powstrzymania czynności naruszających porządek i bezpieczeństwo publiczne.
Wszelkie podejmowane przez pracownika ochrony czynności z tego zakresu powinny zmierzać do ujęcia osoby stwarzającej zagrożenie, aby następnie oddać ją w ręce Policji.
Również pracownicy ochrony odpowiedzialni za konwojowanie wartości pieniężnych lub innych wartościowych i niebezpiecznych przedmiotów mogą skorzystać z prawa do użycia środków przymusu bezpośredniego, gdy jest to uzasadnione prawem. Jest to możliwe w sytuacji, gdy osoba potencjalnie groźna nie dostosowuje się do wcześniejszego wezwania. Uprzednie próby wezwania nie są konieczne w przypadku, gdy ewentualna zwłoka w reakcji ochroniarza groziłaby niebezpieczeństwem dla chronionych ludzi lub mienia.
